Πατριαρχική Εγκύκλιος, Χριστούγεννα 2020

 

 

 

 

 

 

 

Ἀριθμ. Πρωτ. 140/2020

 

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός…. »

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀναγεννηθέντα,

Χριστός ἐτέχθη!

Μέ τήν ὑμνολογική προτροπή ἀπό τόν Ὄρθρο τῶν Χριστουγέννων, εἰσαγόμεθα ἀπ’ εὐθείας εἰς τό κεντρικόν νόημα τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς αὐτῆς Ἑορτῆς καί τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός! Πολλοί ἴσως σπεύσουν νά ἀπαντήσουν: ἐγεννήθη ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Ὅμως, αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἀπάντησις εἰς τόν ὑμνολογικόν στίχον 2000 καί πλέον ἔτη ἀπό ἐκείνου τοῦ γεγονότος;

Ὁ Χριστός γεννᾶται! Καί ἐφέτος καί κάθε στιγμή τῆς Ἐκκλησίας. Καί πάλιν τά φῶτα καί οἱ χαρούμενοι ἦχοι θά πλημμυρίσουν τίς φοβισμένες ἀπό τήν πανδημία ἀγορές. Οἱ δρόμοι, στολισμένοι, θά φιλοξενοῦν τήν ἀγωνία μας πού θά τούς περιδιαβαίνει ἐπιδεικτικά. Τά γλυκίσματα μοιάζουν νά μή μποροῦν νά ἀφαιρέσουν τήν πίκρα πού αἰσθανθήκαμε. Τά ἐδέσματα ἀνέγγιχτα στό γιορτινό(;) τραπέζι. Οἱ μουσικές ὅσο δυνατά κι ἄν ἀναγγέλλουν μιά κοσμική γιορτή, ἀδύνατον νά καλύψουν τίς κραυγές τῆς ψυχῆς μας.

Ὅμως, στή φάτνη βασιλεύει μιά Εἰρήνη πού δέν ἔχει ὅριο, μιά Σοφία πού ἦλθε ἀθάνατη, μιά Δύναμις, ὁρατά ἀνυπεράσπιστη μά Ἀναστημένη! Ποῦ, λοιπόν, εἶναι αὐτή ἡ φάτνη νά προστρέξη ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαντλήση ἐλπίδα καί χαρά; Αὐτή ἡ φάτνη δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας. Θέλετε νά ἰδῆτε ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός; Ὁ Χριστός ἐγεννήθη καί γεννᾶται ἐν τῇ Ἐκκλησία! Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ προαιώνιος, ἡ ἄχρονος, ἡ κοινωνία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἡ φάτνη ὅπου γεννᾶται ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός τῆς Παρθένου Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ἔχοντας Πνεῦμα Ἅγιον στίς καρδιές τους, οἱ Θεοφόροι Ἀπόστολοι ξεκίνησαν μέ ἕνα ραβδί καί ἕνα δισάκι γιά νά διατρανώσουν στά μήκη καί πλάτη τοῦ τετραπέρατου κόσμου ὅτι ἡ φάτνη τῆς Βηθλεέμ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖ ὅπου τά θειότατα τελεσιουργοῦνται. Εἰς τό διάβα ὅλων τῶν αἰώνων, ὁπότε καί οἱ Ἀποστολικοί κόποι δέν ἔπαυσαν εἰς κάθε ἐποχή νά δίδουν τήν ζωντανήν μαρτυρίαν τῆς Χριστοῦ Ἀληθείας, πολλοί ἐπεχείρησαν, στηριζόμενοι ἐπί τῆς λογικῆς των, ἐπί τῆς αὐτοδικαιώσεώς των, ἐπί τῆς ἐγκοσμίου δυνάμεώς των, νά ξεχωρίσουν τόν Κύριον ἡμῶν ἀπό τῆς Ἐκκλησίας. Διατείνονται ὅτι ἀγαποῦν τόν Χριστόν, ἀλλά δέν πιστεύουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν! Πιστεύουν εἰς τόν Θεόν ἀλλά ἡ Ἐκκλησία εἶναι τί τό περιττόν! Ἀρέσκονται εἰς τά Χριστούγεννα, ὅμως θλίβονται ὅταν παρέλθη ὁ καιρός των.

Δέν δυνάμεθα ὅμως, ἀδελφοί καί τέκνα, ὄχι μόνον νά ἀγαπῶμεν ἀλλά οὔτε καί νά ὁμιλῶμεν διά τόν Χριστόν ἄνευ Ἐκκλησίας! Ἡ Ἐκκλησία διά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διά τῶν Τοπικῶν, διά τῆς Παραδόσεως, διά τοῦ ἐθιμικοῦ δικαίου Της διεμόρφωσε τόν ἀληθινόν Χριστόν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ πληρώματός της. Χριστός ἄνευ Ἐκκλησίας εἶναι ἄχρηστος εἰς τόν πιστόν. Διά τῆς Ἐκκλησίας πιστεύω! Διά τῆς Ἐκκλησίας λατρεύω! Διά τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζω καί πορεύομαι τόν πραγματικόν σκοπόν τῆς ὑπάρξεώς μου! Εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, οἱ Ἅγιοι Πατέρες παρέδωσαν τήν Κιβωτόν τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τήν παρακαταθήκην τῆς Χάριτος. Διό καί ἡ Ἐκκλησία μόνον σώζει καί οὐδέποτε σώζεται ἀπό ἡμᾶς. Μόνον ἁγιάζει καί δέν ἁγιάζεται. Μόνον διδάσκει καί δέν ἔχει χρεία διδαχῆς ἀπό ὅ,τι πεπερασμένον.

Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τό αἰώνιον κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, ἔτσι ὅπως ἐσαρκώθη δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν. Διό καί τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τό Πανίερον δέν εἶναι μιά ὑποθετική ἔννοια καί μιά φανταστική διήγησις, ἀλλά εἶναι ὁριοθετημένον εἰς ὅσα ἱερά καί ἀπαράγραπτα ἔθεσεν τό βίωμα καί ἡ πρακτική της ἀνά τούς αἰῶνας. Διά τοῦτο καί ἡ ἄπειρος Ἐκκλησία, ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἔχει τά ἱεροκανονικά ὅρια κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας ἐντός τῶν ὁποίων διαφυλάσσεται ἐπιμελῶς ὁ αἰώνιος καί ἀτελεύτητος Χριστός. Ἡ ὀρθή ἐκκλησιολογία εἶναι τό ἀσφαλές καταφύγιον καί ἡ ζεστή φάτνη ἐντός ἑνός ἐκκλησιαστικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος βαδίζει ὁλοταχῶς πρός τήν ἀποϊεροποίησιν τῆς ἱστορίας ἡμῶν ἐξ αἰτίας κινήτρων ἀλλοτρίων.

Ἡμεῖς ἐδῶ εἰς τήν Ἀλεξάνδρειαν, εἰς τήν Μεγάλην Πόλιν τῶν Ἀθανασίων καί Κυρίλλων καί τόσων μεγάλων ὑμνητῶν τοῦ Θεανδρικοῦ βρέφους, εἰς τήν φάτνην τῆς Θεολογίας καί τῆς φιλοσοφίας, εἰς τό λίκνον τῶν Γραμμάτων, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν Τεχνῶν, γνωρίζομεν ἐξ ἐμπειρίας πῶς νά μετατρέπωμεν, κατά τό ὑπόδειγμα τῆς Ἐκκλησίας, τήν καρδίαν καί τήν ὑπόστασιν ἡμῶν εἰς φάτνην θερμαινομένην πρός φιλοξενίαν τοῦ λάμψαντος ἐν Αἰγύπτῳ φωτισμόν Ἀληθείας καί ξενωθέντος Μεγάλου Ξένου τῆς Ἱστορίας, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γνωρίζομεν νά γινώμεθα φάτνη εἰς τόν πόνον, εἰς τό δάκρυ, εἰς τήν ἀνάγκην τοῦ πτωχοῦ ἀλλά ἡγιασμένου καρποῦ τῆς ἐγκόπου Ἱεραποστολῆς ἡμῶν. Ὅλη ἡ Ἀφρική γίνεται κάθε λεπτό ἡ φάτνη τῶν ἐλπίδων καί τῶν προσδοκιῶν. Ἡμεῖς ἀπό ἐδῶ, ἀπό τήν παλαίφατον Ἕδραν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, γινόμεθα οἱ προστάται καί σκεπασταί τοῦ ἀδυνάτου καί κατατρεγμένου ἀδελφοῦ, διότι οὕτως ηὐδόκησεν ὁ Θεός!

Παιδιά μου, Χριστόμορφα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας,

Ὅταν σᾶς ἐρωτήσουν: «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός; Δεῦτε ἴδωμεν!» ἐσεῖς νά τούς ἀπαντᾶτε: ἐν Ἐκκλησίᾳ ἐγεννήθη, εἰς τάς καρδίας μας ἐγεννήθη, ἡμεῖς ἐν Ἐκείνῳ ἀνεγεννήθημεν, δι’ Ἐκείνου ζῶμεν, εἴμεθα ὁλόκληροι ἰδικοί Του, Τόν ἔχομεν ὄχι μόνον αὐτήν τήν εὐλογημένην περίοδον ἀλλά κάθε λεπτόν, εἰς πᾶσαν περίστασιν, εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκομεν!

Καλά καί ἅγια Χριστούγεννα! Χριστούγεννα ἀφθαρσίας, αἰωνιότητος, ἐλπίδος, μέ πάνδημον τήν αἰσιοδοξίαν, τήν ἀλληλεγγύην, τήν ἀγάπην, τήν κοινωνίαν.

Ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ Ἀστήρ, ὁ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἀψευδής, ὁ ἀκλόνητος!

Ἔτη πολλά κι εὐλογημένα μέ ὑγιείαν εἰς ὅλους!

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Αφρικῆς

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει

τῆς Ἀλεξανδρείας

Χριστούγεννα, βκ΄