ΘΕΟΔΩΡΟΣ Α’ ο ΣΚΡΙΒΩΝ (608-610)
Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αντιπάλους του. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.
Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αντιπάλους του. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.
Λόγιος συγγραφεύς πολλών ομιλιών και θεολογικών συγγραμμάτων. Συνεκρότησε Σύνοδο στην Αλεξάνδρεια κατά της έριδος των Σαμαριτών και των Ιουδαίων. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν στοιχεία.
Διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας και Έπαρχος αυτής κατ’ εντολή του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Η πολιτική του ιδιότητα προκάλεσε την αντίδραση του πληρώματος της Εκκλησίας. Έλαβε μέρος στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο.
Υπέγραψε τις Αποφάσεις της Ενδημούσης Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως (543), η οποία κατεδίκασε τον Ωριγενισμό. Αρνηθείς όμως να υπογράψει και σχετική εγκύκλιο επιστολή του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, καθαιρέθη.
Κατεδικάσθη από πολιτικό Δικαστήριο της Αλεξάνδρειας, γι’ αυτό και καθαιρέθη από την Σύνοδο της Γάζης. Απεκατεστάθη στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο μετά από αυτοκρατορική παρέμβαση.
Εξορίστηκε μετά από σύντομη πατριαρχία στην Σαρδηνία κατόπιν κυβερνητικής Διαταγής.
Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, απεκρούσθη όμως από τον λαό και τους μοναχούς ως Μονοφυσίτης.
Αμιλλώμενος τους προκατόχους του εξακολούθησε ουσιαστικό τον αγώνα κατά της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου. Απέστειλε ιεραποστόλους στην Αραβία.
Διατήρησε την στάση των προκατόχων του Πέτρου Γ’ και Αθανασίου Β’ έναντι των Μονοφυσιτών και των Ορθοδόξων.
Επεδίωξε την ένωση Μονοφυσιτών και Ορθοδόξων, εργασθείς θετικώτερα υπέρ του Μονοφυσιτισμού.
Ακολούθησε τα ίχνη των προκατόχων του Πέτρου Γ’ και Αθανασίου Β’.
Διετήρησε την ιδία στάση με τον προκάτοχό του Πέτρο Γ’ έναντι των Μονοφυσιτών και των Ορθοδόξων.
Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος με την υποστήριξη του Αυτοκράτορα Ζήνωνος, υποσχεθείς ότι θα παραμείνει αμετακίνητος στην Ορθόδοξη πίστη προς καταλλαγή των εκκλησιαστικών ερίδων. Ωστόσο εφάνη αναξιόπιστος, τόσο προς τους Μονοφυσίτες της Αιγύπτου, καταδικάζοντας την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, όσο και προς τους Ορθοδόξους της Ανατολής, τασσόμενος υπέρ αυτής.
Ο Πρεσβύτερος Ιωάννης απεστάλη στην Κωνσταντινούπολη από τους Χριστιανούς της Αλεξάνδρειας, προκειμένου να παρακαλέσει τον Αυτοκράτορα Ζήνωνα να αφήσει σε αυτούς το δικαίωμα της εκλογής του Αρχιεπισκόπου τους. Ο Αυτοκράτορας εδέχθη, υπό τον όρο ότι ο Ιωάννης δεν θα δεχόταν την ανάδειξή του στο Επισκοπικό αξίωμα, ώστε ο λαός αβίαστα να εκλέξει το καταλληλότερο πρόσωπο.
Επιστρέψας στην Αλεξάνδρεια ο Ιωάννης παρέβη την υπόσχεσή του και διά ενεργειών της Αυτοκρατορικής Αυλής εξελέγη Αρχιεπίσκοπος, εξεδιώχθη όμως από τον Διοικητή της Αιγύπτου Περγάμιο ως επίορκος.
Απεμακρύνθη και επανήλθε δύο φορές στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αλεξάνδρειας κατά την διάρκεια των εντόνων εκκλησιαστικών συγκρούσεων Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών. Παρέμεινε πιστός στην Ορθόδοξη διδασκαλία.
Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας από μερίδα του λαό, ενώ ήδη τον Θρόνο κατείχε ο Προτέριος. Μετά τον φόνο του Προτερίου (457) παρέμεινε αυτός μόνος Αρχιεπίσκοπος έως της απομακρύνσεώς του από τον Αυτοκράτορα Λέοντα Α’.
Κατέστη Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας με την παρέμβαση του Επάρχου της πόλεως Φλώρου προκαλέσας την δυσαρέσκεια μέρους του λαού, ο οποίος, παρασυρθείς από τους Μονοφυσίτες, εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας τον Τιμόθεο Αίλουρο, που εξορίσθη αργότερα από τον Αυτοκράτορα Λέοντα Α’. Επακολούθησαν αιματηρές συμπλοκές μεταξύ των υποστηρικτών των δύο Αρχιερέων, κατά την διάρκεια των οποίων ο Προτέριος εφονεύθη. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.
Ασπάσθηκε τις κακοδοξίες του αιρεσιάρχη Ευτυχούς και κατέστη υπέρμαχος του Μονοφυσιτισμού. Καθαιρέθη από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο.
Ανηψιός του Αρχιεπισκόπου Θεοφίλου. Αγωνίσθηκε κατά των αιρέσεων και ιδιαιτέρως κατά της κακοδοξίας του αιρεσιάρχου Νεστορίου. Αποκατέστησε το διαγραφέν από τον προκάτοχό του Θεόφιλο όνομα του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στα Δίπτυχα της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.