ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ

 Αδελφός του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ορέστη, του οποίου διετέλεσε και Επίτροπος κατά την πολυετή απουσία του από τα Ιεροσόλυμα και θείος του Χαλίφη Αλ Χακήμ, γνωστού ως «Νέρωνα της Αιγύπτου», εξ αιτίας των τρομερών καταστροφών που προκάλεσε στα εκκλησιαστικά καθιδρύματα και των αφορήτων πιέσεως που άσκησε στους Χριστιανούς. Φονεύθηκε το έτος 1010.

 Ήλθε σε προστριβή με τον Πατριάρχη Αντιοχείας Αγάπιο για το «μεταθετό» των Επισκόπων, με αφορμή την άνοδο του Αγαπίου στον Πατριαρχικό Θρόνο από την Επισκοπή Χαλεπίου.

  Κατά την πατριαρχία του ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς κατέλαβε πόλεις της Συρίας, γεγονός που προκάλεσε την καταστρεπτική οργή των Μουσουλμάνων κατά των Χριστιανών.

 Ασκητής. Αρνήθηκε την εκλογή του καταφεύγοντας στο όρος Εγιούπ. Πιεζόμενος όμως από τους Αλεξανδρινούς Επισκόπους απεδέχθη την ανάδειξή του στο ύπατο εκκλησιαστικό αξίωμα του Πατριάρχη.

 Πατριάρχευσε για λίγους μήνες.

Ιατρός ο οποίος συνέγραψε στην Αραβική γλώσσα ιατρικές, ιστορικές και θεολογικές πραγματείες. Το κατ’ εξοχήν έργο του υπήρξε η Χρονογραφία του, υπό τον τίτλο «Συναρμογή πολυτίμων λίθων», η οποία καταγράφει την ιστορία από δημιουργίας του κόσμου έως των ημερών του. Κατά την πατριαρχία του Ευτυχίου οι Ορθόδοξοι διαιρέθησαν σε «πατριαρχικούς» και «αντιπατριαρχικούς».

Κατά την πατριαρχία του πυρπολήθηκε ο περιώνυμος Ναός του Καισαρείου στην Αλεξάνδρεια.

 Πρόκειται για τον Ιωάννη, Επίσκοπο Μαϊουμά, ο οποίος όταν μετετέθη στον Πατριαρχικό Θρόνο Αλεξανδρείας από τον Αυτοκράτορα Βασίλειο Α’  Μακεδόνα, μετωνομάσθη Μιχαήλ, προς τιμήν του προκατόχου του.

 Κατά την πατριαρχία του εκλάπη από την  Αλεξάνδρεια το ιερό λείψανο του Ευαγγελιστού Μάρκου από Ενετούς εμπόρους. Επίσης ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Μοναχών, κατά την βασιλεία του Χαλίφη Αλ Μουσταήν (862-866).

 Σοφός και συνετός εκκλησιαστικός άνδρας. Κατά την πατριαρχία του  ξέσπασε ο σκληρός διωγμός του Χαλίφη Δζαφάρ Ελ Μουταβακκίλ κατά των Χριστιανών της Αιγύπτου.

 Έλαβε μέρος στην Σύνοδο των Ιεροσολύμων (836) κατά της Εικονομαχίας. Υπάρχουν είδησεις ότι υπήρξε παράλυτος, έχων ως βοηθό τον Επίσκοπο Πέτρο.

Ευσεβής και ελεήμων Πατριάρχης, ο οποίος πραγματοποίησε πλήθος αγαθοεργιών.

Κατόρθωσε να εξευμενίσει τον Χαλίφη Αρούντ Ελ Ρασήδ (768- 809), ο οποίος εξήγειρε διωγμό κατά των Χριστιανών της Αιγύπτου.

 Αναγνωρίσθηκε επισήμως από τους κατακτητές Άραβες της Αιγύπτου ως Πατριάρχης και ως εκπρόσωπος των Ορθοδόξων Κοινοτήτων, αποκαταστήσας την Εκκλησία Αλεξανδρείας μετά την πολυετή περίοδο της Τοποτηρητείας.

Υπέγραψε τα Πρακτικά της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (691) ως «ανάξιος Επίσκοπος της Αλεξανδρείας μεγαλοπόλεως».

To χρονικό διάστημα μεταξύ των ετών 652-727 αποτελεί περίοδος Τοποτηρητείας του Πατριαρχικού Θρόνου, εξαιτίας της Αραβοκρατίας, κατά το οποίο τα ιστορικά στοιχεία περί των Πατριαρχών Αλεξανδρείας είναι ελάχιστα.

Υπέγραψε τα Πρακτικά  της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου (680- 681) ως «επίσκοπος Αλεξανδρείας».

To χρονικό διάστημα μεταξύ των ετών 652-727 αποτελεί περίοδος Τοποτηρητείας του Πατριαρχικού Θρόνου εξαιτίας της Αραβοκρατίας, κατά το οποίο τα ιστορικά στοιχεία περί των Πατριαρχών Αλεξανδρείας είναι ελάχιστα.

Μετά την πλήρη κατάληψη της Αιγύπτου από τους Άραβες κατάφυγε στην Κωνσταντινούπολη.

 Επεχείρησε να συμβιβάσει τους Μονοφυσίτες με τους Ορθοδόξους, δια του Μονοθελητισμού.

 Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας μετά την ανάκτηση της Αιγύπτου από τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο. Επικειμένης της εισβολής των Αράβων στην Αίγυπτο ο Γεώργιος εγκατέλειψε την Αλεξάνδρεια.

 Καταγόταν από την Αμαθούντα της Κύπρου. Ανεδείχθη ευεργέτης των Αλεξανδρέων ιδρύοντας πολλά νοσοκομεία και πτωχοκομεία. Μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου από τους Πέρσες κατέφυγε στην γενέτειρα του Κύπρο.