ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ

 Δεν υπάρχουν ικανές πληροφορίες περί της δράσεώς του.

Διαδεχθείς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Γεράσιμο Β’  αντιμετώπισε το πρόβλημα της παράλληλης εκλογής ετέρου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, του από Κλαυδιουπόλεως Κοσμά, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο επέτυχε και την έκδοση Σουλτανικού φιρμανίου αναγνωρίσεως του δευτέρου ως Προκαθημένου της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. Δύο χρόνια αργότερα ο νέος Οικουμενικός Πατριάρχης Κυπριανός Β’ ανεγνώρισε τον Σαμουήλ ως τον κανονικό Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Εκοιμήθη τον Σεπτέμβριο του έτους 1723.

 Διεκρίθη για το κηρυκτικό του έργο, συγγράψας μεγάλο αριθμό ομιλιών.  Κατηγορήθη ότι εκαινοτόμησε στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας, κατά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και την τελική άρση της παρεξηγήσεως. Παραιτήθηκε των καθηκόντων του την 20^η Ιανουαρίου 1710 λόγω γήρατος. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.  

 Διετέλεσε Μητροπολίτης Ναζαρέτ με το όνομα Πρόχορος. Κατόπιν της παραιτήσεως του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παϊσίου εξελέγη Πατριάρχης μετονομασθείς Παρθένιος. Επεσκέφθη την Μολδαβία και την Βλαχία προς αναζήτηση χρημάτων, πιεσθείς από τους Άραβες ηγεμόνες της Αιγύπτου. Κατεπλακώθη στα ερείπια της οικίας που διέμενε, κατόπιν ισχυρού σεισμού και απέθανε στην Σμύρνη την 30^η Ιουνίου 1688.

 Μετέβη στην Μόσχα, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλεξίου (1645-1670), προκειμένου να λάβει μέρος σε Σύνοδο που κατεδίκασε τον Πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα για υπέρβαση των καθηκόντων του. Εξασφάλισε σημαντική οικονομική βοήθεια υπέρ του εμπεριστάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας από τον Τσάρο. Το έτος 1678 παραιτήθηκε του Πατριαρχικού Θρόνου λόγω γήρατος.

Κατά την πατριαρχία του συνεχίσθησαν οι εντάσεις περί του Σιναϊτικού  Μετοχίου του Καΐρου, οι οποίες προεκάλεσαν την παρέμβαση του Σουλτάνου Μωάμεθ Δ’ (1648-1687) υπέρ των Σιναϊτών μοναχών. Ο Πατριάρχης Ιωαννίκιος εκοιμήθη την 15^η Σεπτεμβρίου 1657, συνεπεία λοιμικής νόσου.

 Κατά την πατριαρχία του ανέκυψαν νέες προστριβές με τους Αρχιερείς Σιναίου, οι οποίοι συνέχιζαν να αξιώνουν την τέλεση Ιεροπραξιών στο Σιναϊτικό Μετόχιο του Καΐρου χωρίς την κυριαρχική άδεια του Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Απουσιάζοντος μάλιστα του Νικηφόρου στην Μολδοβλαχία επέτυχαν την παροχή σχετικής άδειας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Παρθένιο Α’, ο οποίος όμως αργότερα αναγκάσθηκε να την ανακαλέσει, υπό την διαμαρτυρία του Πατριάρχου Νικηφόρου και την διαμεσολάβηση του Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Βασιλείου. Εκοιμήθη αιφνιδίως τον Απρίλιο του έτους 1645.  

 Η δράση του εκδηλώθηκε κυρίως διά των επιστολών του και αφορούσε την Ορθόδοξη Εκκλησία γενικότερα.

Διεκρίθη για την μεγάλη του μόρφωση. Συμμετείχε στα γενικότερα εκκλησιαστικά θέματα του 17^ου αιώνος, συνεργασθείς με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλο Λούκαρι.

 Συνέγραψε πλήθος επιστολών, ομιλιών και θεολογικών δοκιμίων. Κατεδίκασε σε τοπική Σύνοδο του Καΐρου την Λατινική προπαγάνδα σε βάρος των Ορθοδόξων της Αιγύπτου. Προσέγγισε τους Διαμαρτυρομένους Χριστιανούς της Δύσεως, προκειμένου να αναχαιτίσει την προσηλυτιστική δράση των Ρ/ Καθολικών μοναχών. Αργότερα κατηγορήθη για τις ενέργειές του αυτές από τον Πατριάρχη πρώην Κων/πόλεως Τιμόθεο Β’. Το έτος 1612 εξελέγη «Επιτηρητής» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Επελήφθη γενικοτέρων διαχριστιανικών και διεκκλησιαστικών θεμάτων. Το έτος 1620 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

  Διετέλεσε Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κατά τα έτη της πατριαρχείας του προκατόχου του Σιλβέστρου, τον οποίο διεδέχθη στον Πατριαρχικό Θρόνο. Αντιμετώπισε δυσβάστακτο οικονομικό χρέος της Εκκλησίας προς τον Σουλτάνο. Επίσης αντιστάθηκε στην προσηλυτιστική δράση των Ιησουϊτών μοναχών σε βάρος των Ορθοδόξων Χριστιανών της Αιγύπτου. Συμμετείχε στις εργασίες της Ενδημούσης Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1593  για την κύρωση της ιδρύσεως του Ρωσικού Πατριαρχείου. Προσπάθησε να επιφέρει την ένωση των Κοπτών της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας (Αββυσινίας) με τους ορθοδόξους, αλλά επελήφθη και γενικοτέρων ποιμαντικών, διαχριστιανικών και διεκκλησιαστικών θεμάτων. Διετέλεσε «Επιτηρητής» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκοιμήθη σε ηλικία 52 ετών. Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.

 Καταγόταν από την μεγαλόνησο Κρήτη. Κατά την πατριαρχεία του η Εκκλησία της Αλεξανδρείας βρισκόταν σε ακμή.

 Ενάρετος και σοφός εκκλησιαστικός άνδρας. Εξελέγει Πατριάρχης Αλεξανδρείας σε ηλικία 38 ετών. Με την κατάκτηση  της Αιγύπτου από τον Τούρκο Σουλτάνο Σελήμ Α’ (1512-1520) ο Ιωακείμ έλαβε βεράτιο που διεσφάλιζε τα πατριαρχικά προνόμια. Διετηρούσε επικοινωνία με την Τσαρική δυναστεία της Ρωσίας, από την οποία ετύγχανε οικονομικής ενισχύσεως υπέρ του Πατριαρχικού Θρόνου. Με την προτροπή του Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως (1544) ώρισε ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Σιναίου να χειροτονείται από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Εκοιμήθη σε ηλικία 119 ετών (1567). Τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας.

 Δεν υπάρχουν στοιχεία.

  Κατεδίκασε την ένωση των Εκκλησιών και το έτος 1467 απέστειλε στην Κρήτη δύο μοναχούς, προς διαφώτιση των εντοπίων από την  λατινική προπαγάνδα.

 Απέκρουσε την ενωτική Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439). Συμμετείχε στη Σύνοδο των Ιεροσολύμων (1443) που κατεδίκασε ως ψευδή και άκυρη της ένωση των Εκκλησιών.

 Δεν υπάρχουν στοιχεία.

Δεν υπάρχουν στοιχεία.

Δεν υπάρχουν στοιχεία.

 Δεν υπάρχουν στοιχεία.