ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ

 Εργάσθηκε με ζήλο για την διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος στην Αφρικανική ήπειρο. Ασχοληθείς ιδιαιτέρως με την διοικητική αναδιοργάνωση της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων, συνέταξε την «Πατριαρχική Διάταξη της 16^ης Σεπτεμβρίου 2002» περί του τρόπου εκλογής του Πατριάρχου από την Ιερά Σύνοδο αποκλειστικώς. Ξεκίνησε τις ανακαινιστικές εργασίες του Πατριαρχικού Μεγάρου, της Μονής του Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας, της Πατριαρχικής Επιτροπείας Καΐρου και της Μονής του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου. Ίδρυσε τις Επισκοπές Νιγηρίας, Μαδαγασκάρης, Γκάνας, Μπουκόμπας και Ζάμπιας. Απεκατέστησε συνοδικώς την κανονική τάξη περί του προσώπου του Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως. Εκοιμήθη αιφνιδίως την 11^η Σεπτεμβρίου 2004, συνεπεία αεροπορικού δυστυχήματος.

 Διεκρίθη για την θεολογική του κατάρτιση και την πολυσχιδή δραστηριότητα του στην Οικουμενική Κίνηση και τους Θεολογικούς Διαλόγους, χαρακτηρισθείς ως «ο Πατριάρχης των Διαλόγων». Διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Εργάσθηκε ακατάπαυστα για την εδραίωση της ορθοδόξου Ιεραποστολής ιδιαιτέρως στην Ουγκάντα, στην οποία ίδρυσε την Μητρόπολη Καμπάλας, και στην Κένυα. Εκοιμήθη αιφνιδίως στην Αμοργό την 23^η Ιουλίου 1996.

 Ήλθε αντιμέτωπος με το μεγάλο πρόβλημα της συρρικνώσεως του ελληνοφώνου ποιμνίου του Πατριαρχείου στην Αίγυπτο. Μετέφερε την Πατριαρχική έδρα από την Ιερά Μονή Οσίου Σάββα στο κτίριο της Τοσιτσαίας Σχολής Αλεξανδρείας, αναδιοργάνωσε την Αρχιεπισκοπή Αλεξανδρείας και βελτίωσε την υποδομή των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων. Ίδρυσε τις Μητροπόλεις Καλής Ελπίδος (Κέιπ Τάουν) και Ζιμπάμπουε. Επίσης χειροτόνησε τους τρεις πρώτους Αφρικανούς ορθοδόξους Επισκόπους. Εκοιμήθη την 10^η Ιουλίου 1986 στην Ρωσία, κατά την διάρκεια επισήμου επισκέψεως.

Ενάρετος και ελεήμων εκκλησιαστικός άνδρας, ζηλωτής των πατρώων παραδόσεων και των Κανόνων της Εκκλησίας. Κατά την πατριαρχία του άρχισε η ορθόδοξη ιεραποστολική δράση στην Αφρικανική ήπειρο. Στελέχωσε την Εκκλησία με ικανούς αιγυπτιώτες κληρικούς, ενδιαφερθείς ιδιαιτέρως για την πνευματική τους κατάρτιση. Ίδρυσε τις Μητροπόλεις Ειρηνουπόλεως (Τανζανία), Κεντρώας Αφρικής (Κογκό) και Άκκρας (Καμερούν).  

 Εργάσθηκε δραστήρια για την εσωτερική αναδιοργάνωση των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της Εκκλησίας και την εύρυθμη λειτουργία των εκπαιδευτηρίων.

 Διαπρεπής και πολύπειρος  εκκλησιαστικός άνδρας. Διετέλεσε Μητροπολίτης Κιτίου της Κύπρου (1910-1918), Μητροπολίτης Αθηνών (1918-1921) και Οικουμενικός Πατριάρχης (1921-1923). Το έτος 1926 εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Συνέταξε τον «Οργανικόν Νόμον του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας», τον «Οργανισμόν των Δικαστηρίων του Πατριαρχικού Θρόνου Αλεξανδρείας και την παρ’  αυτοίς ισχύουσαν Δικονομίαν» και την «Διάταξιν περί γάμου και διαζυγίου». Κατά την πατριαρχική του θητεία δι’ ειδικής Διατάξεως «περί του Συνταγματίου των Μητροπόλεων» ορίσθησαν οι εννέα εκκλησιαστικές Επαρχίες του Θρόνου. Έλαβε πρώτος τον τίτλο του Πατριάρχη «πάσης Αφρικής».

 Ο Τήνιος στην καταγωγή Φώτιος Περόγλου εξελέγη το έτος 1883 Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αρνηθέντος όμως του Σουλτάνου να αναγνωρίσει την εκλογή, κατέστη Μητροπολίτης Ναζαρέτ. Το έτος 1900 εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Διαίρεση την όλη διοίκηση του Πατριαρχείου σε επτά εκκλησιαστικές Επαρχίες. Ανασύστησε την Μητρόπολη Πτολεμαΐδος, ανακαίνισε εκ θεμελίων την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου και ίδρυσε το Πατριαρχικό Τυπογραφείο, εκδίδοντας τα δύο περιοδικά έντυπα «Πάνταινος» και «Εκκλησιαστικός Φάρος». Εκοιμήθη την 4η Σεπτεμβρίου 1925 στην Ζυρίχη.

Διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης κατά την χρονική περίοδο των ετών 1863-1866. Την 30^η Μαΐου 1870 εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Το έτος 1888 θεμελίωσε τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Πορτ Σάιδ. Η πατριαρχία του αμαυρώθηκε από την άδικη εκδίωξη του Πατριαρχικού Επιτρόπου Καΐρου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως Νεκταρίου Κεφαλά, τον οποίο η Εκκλησία ανεκήρυξε Άγιο μετά την κοίμησή του.

 Ενάρετος εκκλησιαστικός άνδρας, ο οποίος κατά την σύντομη πατριαρχία του ταλαιπωρήθηκε από την πρωτοφανή αναγόρευση του Αρχιμανδρίτη Ευγενίου ως «τοποτηρητού και διαδόχου αυτού». Το γεγονός αυτό προκάλεσε έντονες εσωτερικές συγκρούσεις στην Εκκλησία Αλεξανδρείας. Παραιτήθη του Πατριαρχικού Θρόνου την 19^η Μαρτίου 1869.

 Η εκλογή του προκάλεσε αρχικά την αντίδραση της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας, διότι επεδίωξε να έχει ενεργό ρόλο στις εσωτερικές υποθέσεις της Κοινότητος. Το έτος 1862 ανακάλεσε όλες τις αποφάσεις των Προκατόχων του υπέρ του Σιναϊτικού ζητήματος.

 Έλαβε μέρος στις Εθνοσυνελεύσεις της Κωνσταντινουπόλεως των ετών 1858-1860. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να επιφέρει την ένωση με την Κοπτική Εκκλησία. Παραιτήθη του Πατριαρχικού Θρόνου την 24^η Μαΐου 1861.

 Θεμελίωσε το έτος 1847 και εγκαινίασε το έτος 1856 τον περικαλλή Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας. Επίσης ίδρυσε το Ελληνικό Παρθεναγωγείο της πόλεως. Μερίμνησε για την πνευματική ανύψωση του Κλήρου. Μετείχε διαφόρων Συνόδων προς επίλυση εκκλησιαστικών θεμάτων, μεταξύ των οποίων και της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1850, η οποία απέδωσε την κανονική αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ελλάδος.

 Άνδρας σεβάσμιος και πολύπειρος. Εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρά τις αντιδράσεις της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας, η οποία προέτεινε τον Αρχιμανδρίτη Ιερόθεο για τον Πατριαρχικό Θρόνο. Της εκλογής του Αρτεμίου επακολούθησε μία περίοδος εσωτερικής αναταραχής της Εκκλησίας Αλεξανδρείας, διότι ο Κλήρος και ο λαός δεν απεδέχθησαν τον Αρτέμιο ως Πατριάρχη, γεγονός που τον οδήγησε σε παραίτηση την 30^η Ιανουαρίου 1847.

 Ανεκαίνισε την Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας, τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καΐρου και ίδρυσε ξενώνα φιλοξενίας απόρων. Το έτος 1842 ίδρυσε την Ελληνοαραβική Σχολή Καΐρου. Εξαγόρασε και απελευθέρωσε πολλούς χριστιανούς αιχμαλώτους από τους Άραβες.

Πάτμιος, ανηψιός του Πατριάρχου Παρθενίου Β’, τον οποίο διεδέχθει στον Πατριαρχικό Θρόνο Αλεξανδρείας. Υπεστήριξε την μετανάστευση των Ελλήνων στην Αίγυπτο με την παράλληλη εύνοια του αναμορφωτή της χώρας Μωχάμετ Άλη. Το έτος 1818 αρρώστησε και μετέβη στην Πάτμο προς ανάρρωση, όπου μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Με την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως ο Θεόφιλος επέστρεψε και πάλι στην Πάτμο, παραμείνας εκεί καθ’  όλη την διάρκεια του εθνικού αγώνα. Την 14^η Οκτωβρίου 1825 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Χρύσανθος, πιεσθείς από την Υψηλή Πύλη, συνεκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη και έπαυσε τον Θεόφιλο από τα καθήκοντά του εξαιτίας της μακροχρόνια απουσίας του από την Πατριαρχική έδρα. Ο Θεόφιλος παρέμεινε στην γενέτειρα νήσο του έως την κοίμησή του
(24 Ιανουαρίου 1833).

 Γεννήθηκε στην Πάτμο. Η εν γένει εκκλησιαστική του δράση δεν είναι γνωστή. Επεσκεύασε την πολυαιώνια Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου και ανασυγκρότησε την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη. Μετά την νίκη των Γάλλων στην Αίγυπτο υπό την ηγεσία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη,  ο Πατριάρχης Παρθένιος Β’ υπέστη τρομερό διωγμό από τους Άραβες, αναγκασθείς να καταφύγει αρχικά στο Ραχήτιο και κατόπιν στην Ρόδο, όπου εκοιμήθη την 9^η Σεπτεμβρίου 1805.

 Πολυμαθέστατος εκκλησιαστικός άνδρας και έμπειρος ερμηνευτής των ιερών Γραφών. Μερίμνησε ιδιαιτέρως για την παιδεία.

Ενάρετος εκκλησιαστικός άνδρας περί της δράσεως του οποίου ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά. Επανίδρυσε την Ελληνική Σχολή Καΐρου και ασχολήθηκε με την επίλυση του Σιναϊτικού ζητήματος.

 Γεννήθηκε στην νήσο Άνδρο. Διετέλεσε Μητροπολίτης Λιβύης και ηγούμενος της Μονής Ζλατάρι Βλαχίας. Εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας την 18^η Αυγούστου 1746. Παρά την οικονομική δυσχέρεια του Θρόνου προέβη στην επισκευή των Πατριαρχικών κτιρίων,  ιδρυμάτων και Ναών σε Αλεξάνδρεια, Καϊρο, Πηλούσιο, Ραχήτιο και Λιβύη. Μερίμνησε για την πνευματική κατάρτιση του Κλήρου. Καταπολέμησε την λατινική προπαγάνδα σε βάρος των Ορθοδόξων της Αιγύπτου. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανταποκριθεί στο αίτημα του Βασιλιά της Αιθιοπίας Νεγού Ιησού Β’ περί ενώσεως της Αιθιοπικής Εκκλησίας με την Ορθόδοξη. Υπέστη πλήθος διωγμών από τους Διοικητές της Αιγύπτου. Παραιτήθη του Πατριαρχικού Θρόνου την 9^η Ιουνίου 1766 και εγκαταβίωσε στο Άγιο Όρος, όπου εκοιμήθη. 

 Εκκλησιαστικός άνδρας με μεγάλη παιδεία. Διετέλεσε Μητροπολίτης Πισιδείας. Εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.