Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΕΠΑΡΧΙΟΥΧΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΝΙΕΡΙ ΚΑΙ ΟΡΟΥΣ ΚΕΝΥΑΣ

        Την 13η Μαΐου ε.έ η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄ μετέβη στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην περιοχή Νιέρι προκειμένου να ενθρονίσει τον πρώτο Επίσκοπο Νιέρι και Όρους Κένυας κ.Νεόφυτον.

        Αμέσως μετά την άφιξη του Μακαριωτάτου και την ενθουσιώδη υποδοχή από τους πιστούς, η Α.Θ.Μ. χοροστάτησε κατά τον Όρθρο και προηξήρχε της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας συμπαραστατούμενος των Σεβ. Μητροπολιτών Ναιρόμπι κ. Μακαρίου, Ζάμπιας κ.Ιωάννου και των Θεοφ. Επισκόπων Μπουρόυντι και Ρουάντας κ. Ιννοκεντίου, Νιέρι κ.Νεοφύτου και Κισούμου κ.Αθανασίου. Επίσης, στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν άνω των 100 ιερέων, προσελθόντων από την ευρύτερη περιοχή για το ιστορικό γεγονός της Ενθρονίσεως.

       Παρόντες ήταν ο αναπληρωτής Κυβερνήτης και ο Βουλευτής του Νιέρι, καθώς και λοιποί πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι εξέφρασαν την χαρά και ικανοποίησή τους για την ενθρόνηση του νέου Επισκόπου και υπεσχέθησαν στον Μακαριώτατον ότι θα συνεργαστούν όλοι μαζί για την ανύψωση του πνευματικού, φιλανθρωπικού και βιωτικού φρονήματος της επαρχίας αυτής.

       Ο Θεοφιλέστατος κ.Νεόφυτος ευχαρίστησε την Α.Θ.Μ. και την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, εκφράζοντας συνάμα την υπακοή, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη του προς το Σεπτό Κέντρο και τον Προκαθήμενον αυτού.

       Τέλος, μετά το πέρας της λατρευτικής Συνάξεως, ακολούθησε εορταστικό πρόγραμμα από τις χορωδίες των ενοριών της Επισκοπής Νιέρι και πλούσιο γεύμα προς όλους τους συμμετέχοντες.

                                                                                  Ακολουθεί η ομιλία του Μακαριωτάτου :

        «Οὓτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἂνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ…». (Α΄ Κορ. δ΄ ).

        Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Νιέρι καὶ Ὂρους Κένυας κ. Νεόφυτε.

        Σεβασμιώτατε Ἃγιε Ναϊρόμπι κ. Μακάριε.

        Ἂρχοντες λαοῦ καὶ παιδιὰ μου ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα.

        Ἒχει λεχθῆ ὃτι μόνο στοὺς πιστοὺς ἀνήκει ἡ ταπείνωσι καὶ μόνο στοὺς ταπεινοὺς ἡ πίστη.

         Πίστη καὶ ταπείνωση, δύο βασικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ πρέπει διὰ βίου νὰ συνοδεύουν αὐτὸν ποὺ καλεῖται κάθε φορὰ νὰ γίνει συνεργὸς στοῦ Θεοῦ τὸ «γεώργιον» καὶ στοῦ Θεοῦ τὴν οἰκοδομή.

        Ἒχοντας ἢδη λάβει τὸ τῆς Ἀρχιερωσύνης μέγα «ἀξίωμα» μὴ θεωρήσεις ποτὲ, οὒτε γιὰ μιὰ στιγμὴ, ὃτι ἒλαβες ἀξίωμα μὲ δύναμη κοσμικὴ καὶ κριτήρια ἀνθρώπινα.

         Ὁ δρόμος ποὺ καλεῖσαι ἀπὸ σήμερα νὰ βαδίσης εἶναι δρόμος μαρτυρίου καὶ μαρτυρίας Χριστοῦ.Δὲν ἐνθρονίζεσαι ἐπὶ θρόνου ἐπηρμένης ἐξουσίας ἀλλ’ ἐπὶ θρόνου μαρτυρικοῦ.

        Ἡ ἀλαζονεία, τὸ φιλό-πρωτο καὶ ἡ ἀνθρωπαρέσκεια ἀναφύονται σὲ ἀνθρώπους ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ φρόνημα κοσμικό. Εἶναι πάθη ψυχῆς ποὺ ὑποδαυλίζονται ἀπὸ τὸ μισόκαλο δαίμονα καὶ αἰώνιο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρώπου.

        Τὸ πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας εἶναι ξένο πρὸς τὸ γνήσιο ἂνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Ἂν τὸ ἐγὼ δὲν συντριβεῖ, ὁ ἂνθρωπος δὲ μπορεῖ νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ πρόσωπο. Δὲν βλέπει ὡς πρόσωπα καὶ εἰκόνες Θεοῦ τοὺς ἂλλους ἀνθρώπους καὶ κατ’ ἐπἐκτασιν «δὲν βλέπει Θεοῦ πρόσωπον»!

        Ἡ ὑπερηφάνεια τὸν τυφλώνει. Ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ σκοτίζει τὸ νοῦ.Καὶ ἡ ἐγωπάθεια καταπνίγει τὸ ἒργο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦρθε ταπεινὸς, συνανεστράφη τοὺς ἀνθρώπους ταπεινὰ καὶ ὁδηγήθηκε στὸ Μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν».

        Σήμερα στὴ χαρὰ τῆς Ἐνθρονίσεως σου, ἀγαπητὲ μου Νεόφυτε, καταθέτω αὐτὰ τὰ καρδιακὰ λόγια μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς γιὰ σένα, προκειμένου νὰ σὲ στηρίξω στὴ πίστη τῆς ταπείνωσης καὶ στὴ ταπείνωση τῆς πίστης.

        Χωρὶς φρόνημα ταπείνωσης, χωρὶς ταπεινὸ φρόνημα τίποτε δὲ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ σωστὰ καὶ τίποτε δὲ μπορεῖ νὰ δώση καρποὺς πνευματικοὺς ἂν δὲν ἒχει φυτευθῆ μὲ ταπεινοφροσύνη.Σήμερα λοιπὸν ποὺἡ φλόγα τῆς ἐν Χριστῷ ἐλπίδας φαίνεται νὰ τρεμοσβήνει, ἀπειλούμενη ἀπὸ τοὺς ἀνέμους τῶν ἐρίδων, ἐθνικῶν καὶ διεθνῶν, πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν, ἰδεολογικῶν καὶ θρησκευτικῶν, ἀγωνίσου νὰ μὴ χαθεῖ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ποιμνίου σου, ἡ δύναμη τῆς πίστης νὰ μετακινήσει ὄρη καὶἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς ταπεινῆς προσευχῆς νὰ ἀποτελέσει τὴν προεικόνιση τῆς εἰρήνευσης τῆς κτίσης τοῦ Θεοῦ.

        Ἀγωνίσου, νὰ μὴ χαθεῖ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ἡ πίστη στὴ δυνατότητα διαμόρφωσης τῶν σχέσεων μὲ τὸν συνάνθρωπο στὸ πρότυπο τῆς σχέσης τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως αὐτὴ ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστὰ στὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος θυσιαστικῶς προσέφερε «ἑαυτόν ἀντίλυτρον ὑπέρ πάντων» (Α΄Τιμ. 2, 6-7). Οἱ Ἱεραπόστολοί μας σὲ ὅλη τὴν Ἀφρικὴἐργάζονται θυσιαστικῶς γιὰ νὰ βιώσει ὁ Ἀφρικανὸς ἀδελφὸς τὴν πίστη στὸν Θεὸ τῆς Ἀγάπης ὡς Ἀναστάσιμη ἐλπίδα, νοηματοδότηση τοῦ πόνου, φιλανθρωπία καὶ διακονία, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη.

        Σήμερα,λοιπὸν, καλεῖσαι νὰ ἐνθρονισθῆς στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

        Σήμερα καλεῖσαι νὰ γίνης «γεωργὸς» στὸ τοῦ Θεοῦ γεώργιον.

        Σήμερα καλεῖσαι νὰ γίνης νυμφαγωγὸς ψυχῶν ποὺ θὰ τὶς ὀδηγεῖς μὲ σύνεσι, πραότητα, ἀγάπη ταπεινὴ στὸν ἀγρὸ τοῦ Κυρίου, τὴν Ἁγία Του Ἐκκλησία.

        Ἡ παρουσία μου στὴν ἐνθρόνισί σου αὐτὰ θέλουν νὰ σοῦ ἐπισημάνουν.

        Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση. Δὲν εἶναι ἀνθρωπιστικὸ σωματεῖο. Εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καὶ «μέλη ἐκ μέρους» εἶναι ἡ Ἐπισκοπή σου. Μιὰ Ἐπισκοπὴ ποὺ θὰ ἒχη τὴ βάση καὶ τὴν ἀφετηρία της στὸ Πατριαρχικὸ Θρόνο τῆς ἒνδοξης καὶ μαρτυρικῆς Ἀλεξάνδρειας.

        Ὁ Πατριάρχης σου καὶ τὸ Πατριαρχεῖο σου θὰ εἶναι πάντοτε στὸ πλευρὸ σου καὶ Σὺ πάντα σ’ Αὐτὸ τὸ Πατριαρχεῖο θὰ ἀπευθύνεσαι γιὰ νὰ λάβης ἀνάλογα κάθε φορὰ τὶς πλέον σωστὲς, ὑγιεῖς καὶ κατάλληλες ἀποφάσεις στὴν ἐπισκοπικὴ σου πορεία.

        Διάκονος τῶν διακόνων Χριστοῦ εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος ἀδελφέ μου.

       Ἂν ἡ ἐπισκοπικὴ σου δύναμι δὲν μεταβληθεῖ καὶ δὲν μεταποιηθεῖ σὲ διακονία ὑπακοῆς, ταπείνωσης καὶ ἀγάπης ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἒλαβες αὐτὴ τὴ Χάρι τότε τίποτε δὲν θὰ εἶναι κατὰ Θεὸ καὶ θὰ πέφτει στὸ κενὸ τῆς ματαιοδοξίας.

       Ἂν ἀντιθέτως ὃλα γίνονται ἐν ὑπακοῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν ταπεινώσει, ἐν ἀληθείᾳ, ἐν πραότητι τότε ἡ Ἐπισκοπὴ σου θὰ λάμψη ὡς τὸ φάρο τὸν Ἀλεξανδρινὸ κι ἐγὼ ὁ Πατριάρχης Σου θὰ καυχῶμαι ἐν Κυρίῳ ὃτι ὁ Νεόφυτος, ὂντως ἐφύτευσεν «ἀμπελῶνα» γεμάτο ἀγάπη, πίστη καὶ ταπείνωσι.

      Ἓναν ἀμπελῶνα ψυχῶν ποὺ θὰ δοξάζουν τὸ Πανάγιο Ὂνομα τοῦ μόνου Ταπεινοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

      Ἒντεινε καὶ κατευοδοῦ καὶ Ἀρχιεράτευε ἒνεκεν πραότητος καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀγάπης ταπεινῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.

       Ἡ ἀγάπη μου καὶ οἱ Πατριαρχικὲς μου εὐχές θὰ σὲ συνοδεύουν πάντοτε. Καλὸ ξεκίνημα στὴ πορεία σου. Καλή δύναμη.