Με κάθε ιεροπρέπεια αλλά και Θεομητορική μεγαλοπρέπεια, εορτάσθη επί τριημέρου και με πολλές εκδηλώσεις, η ένδοξος Μετάστασις εις τους Ουρανούς, της Παναγίας μας. Εκτός από την πάνδημο περιφορά της Αγίας Εικόνος έγιναν διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες, χριστιανικές θέατρα και παραστάσεις, ποιμαντικές επισκέψεις και άλλα πολλά.
Η σημερινή η Θ. Λειτουργία ήταν το αποκορύφωμα όλων με την συμμετοχή δεκάδων πιστών, καίτοι για την χώρα που ζούμε είναι εργάσιμη ημέρα. Θέλω να περιγράψω ένα περιστατικό. Καθ’ ον χρόνον μοίραζα το αντίδωρον, μια ομάδα νέων άρχισαν να ψάλλουν το «Θεοτόκε Παρθένε» του Μπερεκέτη το αργό, το αγιορείτικο, ξαφνιάστηκα, πότε το έμαθαν και ποιος τους το εδίδαξε, και το έψαλλαν τόσο ωραία και με παλμό εκκλησιαστικό, που ενώ τελείωσε το μοίρασμα του αντιδώρου και ξεντυνόμουν ενθουσιαστικά, πήγα να τους βοηθήσω, οί δε πιστοί είχαν παραμείνει στης θέσεις τους και τους άκουγαν. Και ενώ πλησίασα στο ψαλτήρι είδα ότι είχαν μια κόλλα χαρτί με φθόγγους-γραμμούλες ιδικές τους, και έψαλλαν βάσει αυτού, αυτό δε το είδα και άλλοτε να κάνουν και οι ιερείς μας «με το άγιος ο Θεός του βήματος» κατά πάντα όμοιο όπως το έγραψε ο υμνωδός.
Εδόξασα τον Θεόν και την Υπεραγία Θεοτόκο που φωτίζει τους πιστούς και δη τους νέους να τους εμψυχώνει πνευματικά, και να γίνονται οι στήριγμα πολλών άλλων πιστών.
