ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦ.ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΘΜ

Το Σάββατο 6η Δεκεμβρίου ε.ε., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ τέλεσε στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου Καΐρου την χειροτονία του Θεοφ.Επισκόπου Βερενίκης κ.Χρυσοστόμου. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ.Μητροπολίτες Τριπόλεως κ.Θεοφύλακτος, Ερμουπόλεως κ.Νικόλαος, Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Μέμφιδος κ.Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Πηλουσίου κ.Νήφων, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου Καΐρου. Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό προσήλθε πλήθος πιστών της αιγυπτιακής πρωτευούσης.

Ο Μακαριώτατος, κατά την ομιλία Του, με συγκίνηση είπε τα εξής:

Θεοφιλέστατε ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Βερενίκης καὶ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητέ ἀδελφέ κ. Χρυσόστομε,
«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὢφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ.» (Τιμ. Α΄, 3, 16). Μὲ τὴν περιεκτικότατη αὐτὴ περιγραφὴ, μέσα σὲ δύο μόνο γραμμὲς, ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, περιέγραψε ὅλο τὸ περιεχόμενο τῆς θείας οἰκονομίας. Πῶς ὁ ἀπερίγραπτος καὶ ἐν ἀπροσπελάστῳ γνόφῳ ἐγκρυπτόμενος Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐφανερώθη ἐν σαρκὶ, ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστὰ, ἔγινε ὅμοιος μὲ ἐμᾶς ἄνθρωπος, γιὰ ἕνα καὶ μόνο λόγο· «ἵνα ἀθετήσῃ τὴν φθορὰν», κατὰ τὸν Πατέρα ἡμῶν Ἀθανάσιον τὸν Μέγαν, ἔτσι «ὥστε ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν», (Ρωμ. 6, 4).

Σ’ αὐτὴν τὴν ὄμορφη περίοδο ποὺ διανύουμε, τῆς προετοιμασίας μας νὰ ἑορτάσωμεν τὴν σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου, τὰ Ἅγια Χριστούγεννα, ἄς ἀνεβάσουμε τὸν λογισμὸ μας μὲ τὴν θεολογικὴ σκέψη τῶν ἁγίων Πατέρων μας, καὶ μὲ τὴν δραστικὴ πρεσβεία τοῦ Μεγάλου Ἱεράρχου μας, Ἁγίου Νικολάου, τοῦ ἑορτάζοντος σήμερα, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν περικαλλέστατον πανηγυρίζοντα Ἱερὸν Ναὸν. Πῶς κατόρθωσε ὁ Ἅγιος Νικόλαος καὶ ἔγινε οἰκουμενικὸς Ἅγιος; Σὲ ὅλες τὶς γωνιὲς τῆς γῆς, σὲ βουνὰ καὶ σὲ θάλασσες, σὲ χωριὰ καὶ σὲ μεγαλουπόλεις νὰ ὑπάρχουν μεγαλοπρεπεῖς ναοὶ ἀλλὰ καὶ ταπεινὰ ἐρημοκκλήσια ἀφιερωμένα στὸ ὄνομὰ του;
Στὸ ἀπολυτίκιό του δίνεται μιὰ ἐξήγηση: ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Νικόλαος, κανόνας πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος· διδάσκαλος ἐγκρατείας, ποὺ μὲ τὴν ταπείνωσὴ του κατέκτησε τὰ ὑψηλὰ, γενόμενος κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, «εὔχρηστον σκεῦος» (Τιμ. Β΄, 2, 22). Δαπάνησε ὅλη τὴν ἁγία ζωὴ του διακονώντας ἀθόρυβα τοὺς ἀνθρώπους, εὐεργετώντας τους κρυφὰ, ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ. Μὲ αὐτὸ τὸ ἅγιο παράδειγμά του, μᾶς διδάσκει ὅτι, ὅποιος ἀφήνει ἀνέγγιχτους τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὴν παρουσία του, καὶ ἡ μόνη σχέση μαζὶ τους εἶναι αὐτὴ τῆς διακονίας, αὐτὸς εἶναι ὁ ἠγαπημένος. Ἀντίθετα, ὅποιος συνέχεια γκρινιάζει, ὑπερασπιζόμενος τὸν ἑαυτὸ του, τὴν γνώμη του, τὸ δίκαιό του, ὅποιος ζητᾶ θέσεις καὶ καταξίωση, αὐτὸς μένει μόνος του, καὶ ὅλοι τὸν ἀποφεύγουν.

Θεοφιλέστατε ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Βερενίκης, καὶ ἀγαπητὸ μου παιδὶ π. Χρυσόστομε,
Ἐβάδισες καὶ σὺ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ὁδὸ τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς ὑπακοῆς καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς μέχρι τοῦδε ἱερατικῆς σου διακονίας, ὅπου καὶ ἄν σὲ ὁδήγησε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἰδιαιτέρως δὲ στὴν Λιβύη, ὅπου ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τριπόλεως, μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην σου κ. Θεοφύλακτον, μὲ συγκινητικὴ ἀφοσίωση καὶ μέχρις ἐσχάτων αὐταπάρνηση, ἀνηλώθης ὑπηρετώντας ἀθόρυβα τὴν τοπικὴν ἐκκλησία, σὲ καταστάσεις ἐμπολέμους, μὴ ὑποστέλλων τὴν σημαίαν τοῦ καθήκοντος, γενόμενος ζωντανὸ παράδειγμα πρὸς μίμηση ὑπομονῆς καὶ ὑπακοῆς στὴν Ἐκκλησία.
Αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ὑπακοῆς σου, ἐπεβράβευσε καὶ ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου μας, μετὰ ἀπὸ ἡμετέρα πρότασιν καὶ προτροπὴν, ἐκλέγοντάς σε Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Βερενίκης, ἡ ὁποία ἦταν μία ἐκ τῶν πέντε Ἐπισκοπῶν τῶν συναποτελούντων τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Πενταπόλεως τῆς ἐν Λιβύῃ.

Εἶσαι ἀναντίρρητα ἄξιος, λόγῳ τοῦ ἐγνωσμένου ἐκκλησιαστικοῦ σου φρονήματος νὰ ἐργασθεὶς καὶ νὰ ἀναδειχθεὶς καλὸς Ἐπίσκοπος, ἐργαζόμενος πρὸς καλλιέργεια τοῦ πνευματικοῦ γεωργίου ποὺ σοῦ ἐμπιστεύεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας. Εἶσαι ὁμολογουμένως ἱκανός νὰ καταστείς ἀντάξιος τῶν χρηστῶν προσδοκιῶν τοῦ Πατριάρχη σου, ποὺ περιμένει πολλά ἀπό σένα.

Κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ σήμερα ἑορταζομένου μεγάλου Ἱεράρχου Νικολάου, ὀφείλεις νὰ προστατεύεις τὰ ὀρφανὰ, νὰ τρέφεις τοὺς πεινώντας, νὰ ἐλεεῖς τοὺς πενομένους, νὰ συνδράμεις τοὺς ἐν ἀσθενείᾳ καὶ τοὺς φυλακισμένους, νὰ εἶσαι δίπλα στοὺς ἀδελφοὺς μας τοὺς ἐλαχίστους «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν» (Ρωμ. ιδ΄, 15). Νὰ θυμᾶσαι πάντα πὼς ἡ Ἀρχιερατικὴ πορεία εἶναι διαρκὴς καὶ θυσιαστικὴ μαρτυρία ἀγάπης. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν χάρη τοῦ ἐνδυναμοῦντος σὲ Χριστοῦ, καὶ τὴν εἰλικρινῆ πατρικὴ ἀγάπη καὶ τὴν προσευχὴ τοῦ Πατριάρχου σου, ποὺ ἀνύστακτα θὰ βρίσκεται στὸ πλευρὸ σου, εὐχόμενος νὰ καταστεῖς μιμητὴς τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ στὴν διάδοση τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος τῆς ἀγάπης.

Ἀγαπητὲ μου, π. Χρυσόστομε,
Στὴν προσωπικὴν σου Πεντηκοστὴ, στὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν σου, μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπην ὅλων ἡμῶν ποὺ ἤλθαμε νὰ χαροῦμε μαζὶ σου, ἀοράτως παρίστανται καὶ ὅλη ἡ χορεῖα τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας, τῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν μας καὶ τῶν Ὁσίων τῆς ἐρήμου τῆς Θηβαΐδος, ἐξαιρέτως δὲ ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Νικόλαος, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐν τῇ ἰδίᾳ ταύτῃ Ἁγίᾳ τραπέζῃ χειροτονηθεὶς ὡς ἀρχιερεὺς Ἅγιος Νεκτάριος ὁ Πενταπόλεως. Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ σοῦ χαρίσει στὴν Ἀρχιερατικὴ σου πορεία, τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν ἐλεήμονα καρδία τῶν Ἁγίων αὐτῶν Ἱεραρχῶν μας, τὴν ἁπλότητα καὶ ὑπομονὴ τους.
Εἴσελθε λοιπὸν, π. Χρυσόστομε, «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος διακρατῶν ὡς ἄγκυραν τὴν προκειμένην ἐλπίδα, ὅτι πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα», (Ἑβρ. στ΄, 19).

Ο Θεοφ.κ.Χρυσόστομος ανέφερε:

Μακαριώτατε,
Σεπτή χορεία των Αγίων Αρχιερέων,
Σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί,

Σήμερον << Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος Αγίου επιδημίαν >>.Το Άγιον Πνεύμα συνήγαγεν ημάς σήμερον εις τον περικαλλή τούτον Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Νικολάου εις προσευχήν και δοξολογίαν της Αγίας Τριάδος.
Δόξαν και ευχαριστίαν αναπέμπω τω εν Τριάδι Αγίω Θεώ <<δι’οσα μεγάλα , θαυμαστά και ένδοξα τελούνται εις εμέ τον ελάχιστον κατα τας ημέρας ταύτας >>.
Συνέχομαι τρόμω αναλογιζόμενος το ύψος του Επισκοπικού αξιώματος. Διότι ο Επίσκοπος πρέπει να ειναι τόσον καθαρός και άγιος, όσον οι Άγιοι Άγγελοι εν τω ουρανώ. << H γάρ Ιερωσύνη >> διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος <<τελείται μέν επί της γής, τάξιν δε επουρανίων έχει πραγμάτων. Ου γάρ άνθρωπος, ούκ Άγγελος, ούκ Αρχάγγελος, ουκ άλλη τις κτιστή δύναμις, αλλ’ αυτός ο Παράκλητος διετάξατο αυτήν>> .
Προς τούτοις δε ο Επίσκοπος έχει να επιτελέση το Μέγα των Αγίων Αποστόλων έργον, αποστολήν ιερωτάτην της οποίας κέντρον και σκοπός είναι η σωτηρία του ανθρώπου δια την οποίαν ο Θεός, <<τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν >>.
Καλείται ο Επίσκοπος υπό του Κυρίου να ποιμάνη τα λογικά πρόβατα κατά το παραδειγμα Του, ουχί ως μισθωτός ποιμήν αλλ’ ως καλός, έτοιμος να δώσει και την ζωήν υπέρ των προβάτων.

Έχομαι όμως δι’ελπίδος εις τους οικτιρμούς της ευσπλαχνίας του Θεού που μέχρι τώρα με συνετήρησε, με διεκυβέρνησε οσίως, μοι έδωκε πλουσίως τους οικτιρμούς και τα ελέη Του, με εστήριξε, με εφώτισε και διεφύλαξε κατά τρόπον θαυμαστόν, ότι και τώρα θα ενδυναμώσει την αδυναμίαν μου, ώστε η δύναμις Αυτού να τελειούται εν ταις ασθενείαις μου.
Στηρίζω δε, τας ελπίδας μου εις την Πανάχραντον και αειπάρθενον Μητέραν του, εις τον Τίμιον Πρόδρομον, εις τον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον του οποίου η ασπίδα πολλές φορές με προστάτευσε, εις τον σήμερον εορταζόμενο Άγιο Νικόλαο και τον προστάτην μας Άγιο Νεκτάριο τον θαυματουργό.

Επιτρέψατε μοι, Μακαριώτατε κατα την στιγμήν ταύτην την Ιεράν, να εκφράσω ευγνωμόνους ευχαριστίας και προς πρόσωπα σεβαστά και αγαπητά, τα οποία διεδραμάτισαν σπουδαίον ρόλον κατα την πορείαν της ζωής μου και ταπεινής διακονίας μου.
Και πρώτον προς Υμάς Μακαριώτατε Τελετουργέ της Προσωπικής μου Πεντηκοστής, με περιβάλετε με την αγάπην σας και την εμπιστοσύνην σας εδώ και δέκα χρόνια που διακονώ στο Ιεραποστολικό μας Πατριαρχείο.
Το χαμόγελο σας και τα καλά σας λόγια για το πρόσωπον μου, ενδυναμώνουν την διακονίαν μου. Μου δίνουν δύναμη και κουράγιο ώστε να συνεχίσω. Με προτείνατε δια τον τρίτον βαθμόν της Ιερωσύνης, τον Επισκοπικόν. Σας εκφράζω τον άπειρον σεβασμόν μου, την εσαεί ευγνωμοσύνην μου την υιικήν μου αγάπην, την υπακοήν μου και την εσαεί υπόσχεση μου, να προσεύχομαι θερμά και αδιαλείπτως προς τον ύψιστον υπέρ υγείας και μακροημερευσεώς σας επ’ αγαθώ της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και του Πατριαρχείου μας.

Έν ευλαβεία πολλή εκφράζω τας θερμάς μου ευχαριστίας πρός τούς Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, τούς στηρίζοντας με διά των προσευχών τους.
Μετά συγκινήσεως και ευγνωμοσύνης πολλής στρέφω τον νούν και την καρδίαν μου προς τον αείμνηστον Γεροντά μου Μητροπολίτην Φθιώτιδος κυρόν Δαμασκηνόν, τον Ιεράρχην της Αγάπης, από τα χέρια του οποίου έλαβα τους δύο βαθμούς της Ιερωσύνης.
Αδιαλείπτως προσεύχομαι υπέρ αυτού, υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως του εν σκηναίς δικαίων και Αγίων.
Μετά συγκινήσεως πολλής στρέφω την σκέψιν μου προς τους αειμνήστους γονείς μου, τον Μαργαρίτην και την Παναγιώτα και ιδιαιτέρως στον Ήρωα πατέρα μου που κρατήθηκε αιχμάλωτος στα ναζιστικά στρατόπεδα των Γερμανών κατά τα σκληρά χρόνια της κατοχής.
Στρέφω τον νούν μου στον Ιερέα του χωριού μου τον συμμαρτυρήσαντα με αείμνηστο πατέρα Σταύρο Ντούρο. Με παρέλαβε παιδάκι στο Ιερό και με παρέδωσε άνδρα τέλειο στην Εκκλησία.

Ενθυμούμαι την ώραν ταύτην τον αείμνηστον και πολύκλαυστο αδελφό μας Ισίδωρο τον φίλο, τον αδελφό, τον συγκυρηναίο, που τόσο νέος και απρόοπτα έφυγε απο κοντά μας. Πιστεύω οτι σήμερα θα χαίρεται απο τον ουρανό.
Ευχαριστώ απο καρδίας μου τους κατα σάρκα συγγενείς μου, την αγαπημένη νύφη μου Παναγιώτα και τα ανήψια μου Γεώργιο και Δημήτριο.
Άπειρες ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη πολύ προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Λεοντοπόλεως κκ.Γαβριήλ για την αγάπην του και το ενδιαφέρον του για μένα. Υπήρξε αληθινός και είναι αδελφός και φίλος, συμπαραστάτης, ολοπρόθυμος,και ανιδιοτελής κατά πάντα. Του οφείλω πολλά και ανεξόφλητα, τον σέβομαι μετ’ ιδιαζούσης τιμης.
Τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Περιστερίου κκ. Χρυσόστομον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας όστις εκ του περισεύματος της επιείκιας και αγαθότητος αυτής περιέβαλε την αναξιότηταν μου δι’ εμπιστοσύνης και στοργής και ο οποίος εις τας δυσκολίας της ζωής μου υπήρξε αντιλήπτωρ ταχύς και προστάτης άγγελος. Στο ωμοφόριο του με παρέδωσε ο Γεροντάς μου Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός δύο μήνες πρίν κοιμηθεί, λεγοντάς μου να κάνω υπακοή στο προσωπό του γιατί τον ξεχώριζε και τον αγαπούσε πολύ, και εκεινος ανοιξε τις πόρτες της Μητροπόλεως του και της καρδιά του και με δεχθήκε σε μια δύσκολη για μένα ώρα όταν έχασα και τους δύο γονείς μου. Τον ευχαριστώ για όσα επραξε και πράτει για μένα, γνωρίζω οτι η καρδιά του σήμερα χαίρει και σκιρτά γιατί ποθούσε διακαώς να με δεί Επίσκοπο της εκκλησιας του Χριστου.

Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κκ. Νικόλαο τον Ιεράρχη της ιδιαιτέρας μου πατρίδος για την αγάπη του και το ενδιαφέρον του κάθε φορά που επισκέπτομαι το χωριό μου και την μητρόπολιν Φθιώτιδος.
Με αγάπη πολλή βλέπω τον αγαπημένο μου φίλο και αδελφό νεοκλεγέντα Μητροπολίτη Πηλουσίου κκ. Νήφωνα. Τριάντα χρόνια βαδίζουμε μαζί με κοινά όνειρα και σχέδια. Ας είναι η νέα του διακονία πολύκαρπος και καλλίκαρπος.
Τους Σεβ. Μητροπολίτη Πτολεμα’ι’δος κκ. Εμμανουήλ και Αρχιμανδρίτην Αιμιλιανόν Παπαδάκην ευχαριστώ δια τας ευεργεσίες προς το προσωπόν μου, η ευγνωμοσύνη μου θα ειναι παντοτινή.

Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κκ. Νικόδημον και τους Ιερείς της Επιτροπείας Κα’ι’ρου απο καρδίας ευχαριστώ.
Ευχαριστίες πολλές στους διδασκάλους και καθηγητές μου.
Στους ομογενείς αδελφούς μας της Λιβυής και του Κα’ι’ρου.
Ευχαριστώ τον παριστάμενο Ιερέα του χωριού μου τον Πατέρα Μιχαήλ, που εκπροσωπεί τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κκ. Νικόλαο. Αγαπημένε μου αδελφέ, μου εφέρες σήμερα εδώ την αγάπη των συγχωριανών μου και την ζεστασιά της ιδιατέρας πατρίδος μου, της αγαπημένης μου τιθορεας Φθιώτιδος.
Ευχαριστώ τους παρισταμένους αδελφούς που ήρθαν απο την Ελλάδα για να παραβρεθούν και να προσευχηθούν σήμερα στήν χαρά μου
Ευχαριστώ τον αδελφό και φίλο τον Πανοσ. Αρχιμ. Γεράσιμο Καραμολέγκο Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου, όστις και εκπροσωπεί τον πολίον και περισπούδαστον Μητροπολίτην και Γέροντα μου κκ. Χρυσόστομον ως δε και τον Θεοφιλέστατον επίσκοπον Μεθώνης κκ. Κλήμεντα Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ευχαριστώ την Γενική Πρόξενο του Κα’ι’ρου κα. Κομίνη. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Κα’ι’ρου κ. Χρήστο Καβάλη. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο των αραβοφώνων Κα’ι’ρου κ. Χοσνί Ρομπέρ. Ευχαριστώ και την Μάνα μας στο Κα’ι’ρο την κα. Στέλλα Κυριάζη Αρχόντισσα των Εκκλησιών.
Αφήνω τελευταίο και εκφράζω ιδιαιτέρως την άπειρη ευγνωμοσύνη μου και την ανεξόφλητον υποχρέωσιν μου προς το πρόσωπον του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μου, Άχρι τούδε Μητροπολίτου Τριπόλεως κκ. Θεοφύλακτον, δι’οσα σοφά και συνετά εδιδάχθην κοντά του εις την μαρτυρικήν και δεινός σήμερον δοκιμαζομένην Ιεράν Μητρόπολιν του της Λιβυής.

Μακαριώτατε, γνωρίζω πολύ καλά οτι είναι μέγα και βαρύ το αξίωμα της αρχιερωσύνης, βαρύ και δυσχερές. Καθώς λέγει ο μέγας της εκκλησίας Πατήρ ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος <<Έργον εστί το πράγμα ούκ άνεσις, φροντίς ου τρυφή, λειτουργία υπεύθυνος, ούτε αρχή ανεξέταστος, πατρική κηδεμονία, ου τυραννική αυτονομία, οικονομική προστασία, ουκ αλογοθέτητος εξουσία>>.
Δια τούτο παρακαλώ όπως οι πάντες ευχήθητε, να υποδεχθώ εν ταπεινώσει πολλή την μεγάλην ταύτην χάριν του Αγίου Πνεύματος, να αναδειχθώ εκλεκτός του Θεού Αρχιερεύς, να τηρήσω ανεπίληπτον την Αρχιερωσυνήν μέχρι τέλους και να κατακοσμώ εαυτόν κατά το Ευαγγέλιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.

Και νύν Μακαριώτατε μετά συγκινήσεως πολλής και συναισθήσεως πλήρους, κλίνω τα γόνατα και τον αυχένα προ του Αγίου θυσιαστηρίου το της δουλείας πρόσχημα σημαίνων, τω Θεώ και Πατρί μου, και αποδέχομαι την δι’ Υμών κατερχομένην Θείαν Χάριν, την τα ασθενή θεραπεύουσαν και τα ελλείποντα αναπληρούσαν <<Ιδού εγώ, Κύριε>>. Γεννηθήτω το θελημά σου. Αμήν.