Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αδελφοί μου αγαπητοί και ευλογημένοι,
Το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της Γέννησης του Θεανθρώπου, ανέτρεψε την ιστορία της ανθρωπότητας κατά τρόπο επαναστατικό. Κι αυτό διότι σ΄ένα κόσμο όπου κυριαρχούσε το δίκαιο του ισχυροτέρου, ο Υιός του Θεού ήρθε να αμφισβητήσει το κατεστημένο και να ταυτιστεί με τους αδύναμους και τους καταπιεσμένους.
Σκόπιμα και συνειδητά στράφηκε προς εκείνους που είχαν απορριφθεί και απομονωθεί όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά συχνά και από τις ίδιες τους τις οικογένειες. Τους μίλησε, τους άγγιξε, έφαγε μαζί τους, τους έκανε μετόχους της Θείας χάρης και αφέσεως. Εξέφρασε έμπρακτα την αγάπη και την αποδοχή του Θεού προς αυτούς!
Με τη στάση του αυτή ο Χριστός έδειξε πως η μέριμνα για τον άλλο μαρτυρεί περίτρανα την πίστη ότι ο κάθε συνάνθρωπος είναι άξιος της αγάπης του Θεού. Μέριμνα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη μόνο ικανοποίηση των άμεσων αναγκών του άλλου, αλλά και προσφορά προς αυτόν της ελπίδας και της δυνάμης, ότι μπορεί να απελευθερωθεί από τα περιοριστικά δεσμά της βιωτής του.
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας δείχνει το σκληρό της πρόσωπο και με περισσή ευκολία στιγματίζει και απομονώνει ανθρώπους. Χαρακτηριστικό – και τραγικό συνάμα – είναι το παράδειγμα της γενιάς των 18 εκατομμυρίων παιδιών της Αφρικής που έχασαν τον ένα ή και τους δύο γονείς τους από τη θανατηφόρο ασθένεια του AIDS.
Εγκλωβισμένα στο φαύλο κύκλο της συντριπτικής φτώχειας, της πείνας, της αμάθειας, της διαφθοράς και των πολέμων, τα παιδιά αυτά γεμίζουν τα ορφανοτροφεία και ακόμη συχνότερα βρίσκονται στο δρόμο, αγωνιζόμενα για την επιβίωση τους. Αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα της μεγαλύτερης για τη Μαύρη Ήπειρο καταστροφής από την εποχή της δουλείας.
Το στίγμα συνοδεύεται από την απόρριψη της οικογένειας και των φίλων, την απώλεια της προοπτικής ενός ευτυχισμένου μέλλοντος, την εμπειρία διακρίσεων κάθε είδους. Τα στιγματισμένα αυτά παιδιά με πίκρα βιώνουν τη μοναξιά του κοινωνικού αποκλεισμού. Βρίσκονται ευάλωτα μπροστά στον κίνδυνο του υποσιτισμού, της κακοποίησης και της απόρριψης από το σχολείο, περιμένοντας απλώς το τέλος χωρίς καμμία θεραπευτική αγωγή και ψυχολογική υποστήριξη…
Αδελφοί μου πολυτίμητοι,
Η κρίση των πασχόντων από τη ασθένεια του AIDS θέτει υπό δοκιμασία την ανθρωπιά μας και αποδεικνύει πως συχνά η εγωκεντρική και ανταγωνιστική μας κοινωνία παραμένει μόνο κατ’ όνομα χριστιανική. Κι αυτό διότι λείπει η δύναμη προσέγγισης στον πόνο του άλλου με κατανόηση και αγάπη, η ικανότητα βίωσης της ανθρώπινης αλληλεγγύης σε όλη της τη διάσταση.
Επιβεβαιώνοντας την δυναμική της Ορθοδοξίας, η ιεραποστολή του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής προσεγγίζει τους πάσχοντες από AIDS με αγάπη χριστιανική, η οποία «μακροθυμεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου λογίζεται το κακόν». Παρέχει πνευματική και υλική βοήθεια, φροντίζει για τη συμμετοχή τους στην πνευματική και την κοινωνική ζωή.
Επισκεπτόμενος συχνά τα ιεραποστολικά μας κλιμάκια διαπιστώνω πως η απλή επαφή έχει τη δύναμη να φέρει ειρήνη, γαλήνη στην ταραγμένη θάλασσα της ψυχής τους, ύφεση στους ανέμους της θλίψης, που προκαλεί η ορφάνια. Βλέπω πως το βάλσαμο της χριστιανικής αγάπης εξαφανίζει το φόβο της ασθένειας και της μοναξιάς και διατηρεί άσβεστη τη φωτιά της δύναμης και της θέλησης.
Γι΄ αυτό το λόγο τα φετινά Χριστούγεννα μας βρίσκουν να εντείνουμε τις προσπάθειες μας, ώστε να απαλύνουμε τον πόνο μέσα από μια εκστρατεία αγάπης. Μια εκστρατεία υποστήριξης των πασχόντων αλλά και ευαισθητοποίησης των τοπικών κοινωνιών, προκειμένου η μάστιγα του AIDS να αποβεί ευκαιρία ανάδειξης της πνευματικότητάς μας και της ανθρωπιάς μας. Διότι υπηρετώντας τον εμπερίστατο συνάνθρωπο, υπηρετούμε τον ίδιο τον Χριστό και μαρτυρούμε την προφητική αποστολή της Εκκλησίας, την ελπίδα.
Την ελπίδα να επανακαθοριστούν οι ανθρώπινες σχέσεις ως θεόδοτο δώρο, ως έκφραση της δυναμικής μέθεξης των δύο μοναδικών μας στοιχείων, της ψυχής και του σώματος. Την ελπίδα να αναστηλωθεί η αγάπη ως η θεμελιώδης αξία του κόσμου μας, επί της οποίας να στηρίζεται η αληθινή ευτυχία και η εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Την ελπίδα που παραμένει άσβεστη από τότε που ο ιστορικός χρόνος τμήθηκε από τη Γέννηση του Θεανθρώπου και άλλαξε η πορεία της ανθρωπότητας!
† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Εν τη Μεγάλη Πόλει
της Αλεξανδρείας
Χριστούγεννα 2010
