Την Τρίτη 29 Νοεμβρίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ συμμετείχε στην Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής που λαμβάνει χώρα στην Πάφο της Κύπρου. Στον χαιρετισμό του ο Μακ.Πατριάρχης μεταξύ άλλων ευχαρίστησε την Εκκλησία της Κύπρου για την φιλοξενία και αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και κάλεσε όλους του Χριστιανούς της περιοχής να είναι ενωμένοι και να συνεχίσουν να ζουν και να μαρτυρούν το Ευαγγέλιο της Αγάπης, το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο χαιρετισμός του Μακαριωτάτου είχε ως εξής:
«Το Συμβούλιο Εκκλησιών Μέσης Ανατολής συγκαλείται στη Γενική του Συνέλευση εν μέσω καταιγιστικών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων που κλυδωνίζουν την περιοχή. Συγκαλείται εν μέσω εκρύθμων και ρευστών περιστάσεων που καλούν τα μέλη-Εκκλησίες του Συμβουλίου να αναλογιστούν τον ειδικό τους ρόλο, ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο στο εκκλησιαστικό πεδίο. Τις καλεί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να δράσουν αναλόγως έναντι του δοκιμαζομένου ποιμνίου τους.
Και οι Χριστιανοί δοκιμάζονται, καθώς η πολιτική και κοινωνική ειρήνη, βασική αξία όλων των θρησκευτικών παραδόσεων και πεποιθήσεων, έχει μετατραπεί από αυτονόητο δεδομένο σε δυσπρόσιτο ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που συχνά χάνεται από τα μάτια των ανθρώπων, καθώς τη συνδιαλλαγή καταστρατηγεί η χρήση της βίας, την ελπίδα για το αύριο ακυρώνει ο φόβος, τη συνύπαρξη δηλητηριάζει ο πόνος της άδικης απώλειας.
Βεβαίως οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή, ευρισκόμενοι συχνά μεταξύ σφύρας και άκμονος, βιώνουν αιώνες τώρα την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο. Η πείρα αυτή της ιστορίας τους χαλυβδώνει μπροστά στις νέες προκλήσεις και δυσκολίες και διατηρεί άσβεστη μέσα τους την φλόγα της αισιοδοξίας και της ελπίδας.
Ωστόσο δεν αρκεί η συσσωρευμένη πείρα του παρελθόντος ως πυξίδα στα αχαρτογράφητα νερά της τρικυμιώδους “Αραβικής Ανοίξεως”. Απαιτείται η δική μας συναρωγή προς προφύλαξη της χριστιανικής παρουσίας στην αρχέγονη κοιτίδα των θρησκειών, προς στερέωση του φρονήματος των δοκιμαζομένων.
Εμείς δεν είμαστε πολιτικοί, ούτε διεκδικούμε ρόλο πολιτικό. Πολύ δε μάλλον δεν είναι η ώρα να επιμετρήσουμε ευθύνες για την καχεξία αρχών και δικαιωμάτων στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, καθώς άδηλος είναι ακόμα η έκβαση των γεγονότων στο πολιτικό παλίμψηστο της περιοχής.
Ωστόσο είναι ευκαιρία, στην όαση σταθερότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της που μας φιλοξενεί, να προβληματιστούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και, πέρα από ρητορικά σχήματα, να προτείνουμε λύσεις για την προώθηση της κοινωνικής ειρήνης. Τρόπους μεταχάλκευσης των ηθικών μας αξιών σε πράξεις αλληλεγγύης, που θα συμβάλλουν στην εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Διεξόδους παρηγορίας του πόνου και επούλωσης των ανοιχτών πληγών που διαιωνίζουν την κοινωνική διαίρεση.
Στην άγρυπνο όμως αυτή προσπάθεια μας ας μην λησμονούμε δύο θεμελιώδεις παραδοχές. Κατά πρώτον, η διέξοδος από τα υφιστάμενα αδιέξοδα δεν βρίσκεται στην ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνιών μέσω της θρησκευτικής πολιτικοποιήσεως, ούτε στον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικών και θρησκευτικών ιδεολογιών. Όπου και όποτε επεδιώχθη κάτι τέτοιο στη Μέση Ανατολή οι χριστιανοί βρέθηκαν στην κατηγορία των υποτελών.
Κατά δεύτερον, οι προθέσεις μας, όσο ειλικρινείς και αν είναι, δεν θα μετασχηματιστούν σε πράξεις, αν εμείς οι ίδιοι δεν υπερβούμε στο θέμα αυτό τις όποιες διαιρέσεις μας χωρίζουν. Αν δεν δώσουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα της ενότητας μέσα από την διαφορετικότητα, ως προτύπωση της ανάγκης ειρηνικής συμβιώσεως των πιστών των διαφόρων θρησκευμάτων που από αιώνων ζουν στον ευαίσθητο αυτό γεωγραφικό χώρο.
Κατακλείων τον σύντομο αυτό χαιρετισμό μου θα ήθελα να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου η “Αραβική Άνοιξη” να φέρει καρπούς αγλαούς και να ανοίξει το δρόμο προς μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία στην περιοχή. Και τούτο διότι η επιτυχής έκβαση αυτού του ιστορικού μετασχηματισμού μπορεί να σημάνει την αναβάθμιση της ποιοτικής, δυναμικής και δημιουργικής παρουσίας όλων εκείνων που ζουν και μαρτυρούν το Ευαγγέλιο της Αγάπης, το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη Μέση Ανατολή».
